Narodziny Werdimel, Zerwidel - Gwiazda Żalu

. Lasy północy, za oceanem, otulone śniegiem, strzeliste wysokimi drzewami iglastymi podlegały Artemidzie. Niestety ciepłolubna bogini łowów nienawidziła spędzać czasu w tych stronach. Wszystkie sprawy załatwiała pobieżnie, prędko, by jak najszybciej uciec od mrozu. Poprosiła kiedyś Zeusa o zwolnienie jej z nieprzyjemnego obowiązku, on jednak nie zgodził się, uważał bowiem, że żadne miejsce nie może zostać bez władzy kogoś, kto pilniwałby porządku.
. Podczas kolejnej wizyty, nieszczęśliwa córka Latony jak zwykle chciała szybko rzucić okiem na każde zwierzę, roślinę, głaz, upewnić się, że wszystko zachowuje naturalny rytm. Przemykając między drzewami i przeskakując przez grube korzenie wpadła do nory, w której wilczyca urodziła młode. Ujęta ich pięknem i urokiem siostra Apolla pogłaskała jedno szczenię - najsłabsze i najlichsze w miocie. Na szarej sierści maleństwa została biała, iskrząca się plama boskiej krwi ze zranionej dłoni Artemis.
. W czasie gdy bogini było w drodze popwrotnej na Olimp, nadeszła noc, a blade światło pełnego księżyca padło na krwawy ślad pozostawiony przez Artemidę. Malutka wilczyca nagle przeobraziła się w cudowne stworzenie. Narodziło się wspaniałe bóstwo: piękna kobieta o śnieżnej cerze, hebanowych, połyskujących zielenią włosach; spowita w błękit, z wilczymi uszami i nietoperzymi skrzydłami, w ręku dzierży cisową laskę oprószoną śniegiem. Była Elfem, Aniołem i Wilczycą w jednym ciele. Przybrała imię Werdimel czyli wilcza gwiazda i zaopiekowała się lasami, w których przyszła na świat jako wilcze szczenię, a teraz stała się bóstwem.
. Gdy skrzydłostopy Hermes przyniósł na Olimp wieść o dziwnym pojawieniu się królowej tajgi, ucieszona Artemis od razu wyruszyła w tamte strony. Przekazała nowicjuszce władzę nad tym mroźnym miejscem i nie odwiedzała już więcej przykrego dla siebie terenu.
. Werdimel sprawowała rządy sprawiedliwie, troszczyła się o swoich podopiecznych, a jej ulubieńcami były oczywiście wilki. Co noc siadywała z nimi i wpatrywała się w oblicze Selene, której srebrzysty blask powołał ją do życia. Wszystkie leśne psy czuły się bezpiecznie w towarzystwie swojej pani.
. Po tym jak brakło na świecioe Prometeusza, źli i okrutni ludzie zaczęli bezmyślnie niszczyć lasy oraz zabijać zwierzę ta. Wilcza Gwiazda broniła jak mogła swojego królestwa, niestety zrodziła się z najsłabszego szczenięcia w miocie i nie wytrzymała prześladowań; w śmierci znalazła ucieczkę od smutków. Umarła w trosce i uleciała do krain, gdzie mgliste postaci cieszą się wiecznym spokojem i szczęściem.
. Wilki zostały okrutnie wybite, ocalała tylko jedna młoda suczka. Gdy bogini zobaczyła z góry ciała własnej rodziny przeraziła się. zesłała na ziemię dusze dawnych wilków by strzegły wiecznego spokoju swoich krewnych. Sama zasiadła na skalistej górze, opłakując stratę ukochanej watachy za każdym razem, gdy usłyszała zew zranionej wilczycy - swej siostry. Powoli duch bogini odzyskiwał cielesną postac, ale odmienioną. Jej szata poczerniała, oczy stały sie niewyrażne, płakała krwawymi łzami. Z anioła przeobraziła się w spokojnego demona, ludzie nazwali ją Zerwidel - Gwiazda Żalu.

Nimbrethil

Post został pochwalony 0 razy